Week Lenk 2025

Gegevens

Laatst bijgewerkt: zaterdag 13 September 2025 18:23

Gepubliceerd: woensdag 09 July 2025 10:33

Hits: 814

Jubileumweek Lenk

voor de Geltenhütte

een bijzondere ervaring

Op zondag 29 juni vertrokken 16 leden van TWC Weert naar Lenk in Zwitserland. Dit jaar was het de 10e keer dat we in Lenk vertoefden. Ter gelegenheid van het jubileum was een driedaagse bergwandeling aan het programma toegevoegd.

Een paar dagen voor vertrek kregen we een tegenvaller te incasseren. Onze gids voor de bergwandelingen was niet beschikbaar i.v.m. ziekte. Snel werd er een extra avond ingelast om te overleggen hoe we hiermee omgaan. Unaniem werd besloten de bergwandeling door te laten gaan met uitzondering van de wandeling over de gletsjer. Dit is namelijk niet toegestaan zonder gids en een nieuwe gids was op deze korte termijn niet meer haalbaar. In overleg met onze oorspronkelijke gids zijn de routes gedigitaliseerd zodat er een GPX van beschikbaar was.

Op zondag arriveerden alle deelnemers in de namiddag in Lenk. Het was mooi weer in Lenk en daarom ging er een aantal nog een tochtje fietsen en een een aantal een wandeling maken om ook aan de hoogte te wennen. Robbert-Jan was al weer snel terug. Hij had zijn frame doormidden getrapt. Dat was een tegenvaller. Gelukkig kon hij een racefiets huren die we woensdag op konden halen zodat hij toch aan het fietsdeel mee kon doen. 

Op maandag 30 juni vertrokken we te voet met bepakking van 8 tot 10 kilo vanaf de Lauenensee op 1.300 meter hoogte naar onze eerste berghut de Geltenhütte op 2.000 meter hoogte. Dit was ongeveer 5 km stevig klimmen. Helaas bleek na 3 kilometer dat het klimmen toch te zwaar was voor Jan. Hij besloot terug te keren naar Lenk. In de hut konden we de rugzakken achterlaten. 's Middags stond er nog een mooie wandelroute gepland naar een zeer bijzondere plek "de Geltenbach Delta" waar vele watervallen in één beeld tegen een hoge brede bergwand te zien zijn en klommen we door tot 2.500 meter hoogte. Deze plek is niet op een foto vast te leggen maar moet je met eigen ogen hebben gezien. 

de Geltenbach Delta

Na de mooie bergwandeling konden we ons gaan opmaken voor ons eerste verblijf in een berghut. Na een douche en pastamaaltijd zoeken we al snel ons slaapplekje op. Niet zoals we in Thuus gewend zijn maar met 5 personen tegen elkaar en tweehoog naast het gesnurk moeten we ook wennen aan de hoogte van 2.000 meter. 

De volgende dag vertrokken we voor de tocht naar de Wildhornhütte de 2e hut. Een tocht van bijna 9 km en 700 meter klimmen. Onderweg komen we langs Restaurant Stierentungel, een klein boerderijtje in de bergen, waar we even wat kunnen drinken, de koeien en varkens mogen bezichtigen en in de kelder konden kijken waar de productie van kaas plaatsvindt. Na de stop moet er nog een 4 km gewandeld worden om bij de hut te komen. Na 5 km passeren we de Tungelpas op 2.100 meter hoogte en na 7 km hebben we een prachtig uitzicht op de Iffigensee waar we de volgende dag naar zullen afdalen en langs zullen lopen. 

Prachtig uitzicht op de Iffigensee

Na 9 km komen we aan bij de Wildhornhütte en laten we onze rugzak weer achter. In de middag willen we namelijk naar de gletsjer lopen waar we helaas niet op mogen. Na 2,5 km lopen over een smal en steil bergpad bereiken we de gletsjer en is iedereen enthousiast en de groep wil steeds verder klimmen om een nog beter uitzicht op de gletsjer te krijgen. De jonkies willen steeds verder gaan maar als we merken dat het toch te gevaarlijk wordt keren we terug. Een enkeling loopt deels terug via de gletsjer maar dat dit niet zonder gevaar is merkt Erik die plotseling een been kwijt was, dat was even schrikken. Gelukkig kon hij snel weer omhoog.

op de verzamelplaats voor de gletsjer

Nadat we terug op de verzamelplek waren de meesten moe en keerden terug naar de Wildhornhütte maar vijf deelnemers wilden toch nog door om de top van Schiodejoch te bereiken. Het is toch nog een stevige en lastige klim met een prachtig zicht op de gletsjer. Na een tijdje te hebben geklommen loopt het pad omlaag en denken we dat we de top hebben bereikt maar gelukkig wil Robbert-Jan nog even om het hoekje kijken en zien we de echte top. Nog even door de sneeuw en een stukje klimmen en we bereiken de echte top op 2.750 meter en toen kon de TWC Weertvlag gehesen worden. 

de vijf doorzetters op de top van de Schiodejoch

Moe en voldaan keren we weer terug naar de Wildhornhütte. Op de laatste kilometer krijgen we nog wat regen maar dat kan de pret niet drukken. Na een beetje opfrissen, want hier was geen douche aanwezig, krijgen we hetzelfde gerecht als gisteren voorgeschoteld, alleen de soep en het toetje was iets anders en we duiken weer vroeg bed in want morgen wacht weer een zware dag.

De derde dag wandelen bestaat vooral uit afdalen, we moeten van 2.300 meter terug naar 1.000 meter. Helaas hebben we te maken met een zieke Renée maar we moeten naar beneden. Het is ongeveer 6 kilometer dalen tot in Iffigenalp waar je eventueel de bus naar Lenk kunt nemen. Na 2.2 kilometer bereiken we de Iffigensee waar we tussen de koeien door moeten lopen, niet iedereen voelde zich op zijn gemak tussen de koeien.

afdalen naar de Iffigensee

Uiteindelijk blijkt de route rechts langs het meer geen optie i.v.m. risico op vallende stenen en moeten we een alternatief pad kiezen. Dit betekent dat we weer tussen de koeien door moesten. Na 4 kilometer lopen komt Jan ons tegemoet gelopen, hij draait om en loopt met ons mee naar Berghaus Iffligenalp waar we stoppen om de inwendige mens te versterken. Jan en de zieke Renée gaan met de auto terug en de rest besluit terug te lopen naar Thuus, nog 11 km afdalen. De afdaling verloopt langs een prachtige waterval waar enkelen de verkoeling opzoeken van de watermist van de waterval. 

op de achtergrond de mooie waterval

Na 17 km lopen komen we moe maar voldaan aan bij Thuus en ploft iedereen op het gras neer. Na een lekkere douche en een heerlijke maaltijd wordt de vuurkorf aangemaakt en ontstaat er een klein gezellig feestje waarbij de nodige biertjes worden genuttigd. 

Op dag 4 maken we ons op voor de eerste fietstocht. Na een goed ontbijt stapt iedereen op de fiets. John en Dorien zwaaien ons uit, zij maken nog een dagtochtje naar Thun en reizen morgen terug naar Weert. De eerste dag bestaat uit de beklimming naar de Jaunpas, een mooie beklimming van ongeveer 10 kilometer. Met een tijdsverschil van 15 minuten tussen de eerste en de laatste deelnemer bereikt iedereen de top, alleen Jan is na 6 kilometer teruggedraaid. Ook de beklimming op de fiets is voor hem nog te zwaar.

De groep boven op de Jaunpass

Na een korte stop dalen we weer af en krijgen we direct de volgende beklimming voor onze kiezen. Deze is korter maar een stuk steiler en dat merken de meesten wel, het gaat een stuk moeizamer maar toch komt iedereen uiteindelijk boven. We dalen af naar Zweisimmen en fietsen terug naar Lenk. De eerste fietstocht zit erop. Renée knapt langzaam weer op maar nu krijgen ook anderen te maken met darmklachten. Uiteindelijk worden 6 deelnemers ziek. Na de douche wordt er nog een bezoek gebracht aan de waterval en wordt er een groet gebracht aan Rob.

de groep op de herdenkingsplek bij de waterval

Er besloten om de volgende dag niet de zware route naar de Gestelenpas te doen maar een rustige route rond de Thunersee zodat iedereen kan herstellen van de inspanningen. De ziekenboeg blijft in Lenk en de rest vertrekt naar Thun. Na een bezichtiging van het historische stadje Thun fietsen we naar Interlaken, een drukke toeristische plek waar veel te zien is. Na het gebak fietsen we via de andere kant van het meer terug naar Thun. Bij het bekende pizzarestaurant maken we een stop en kan een aantal deelnemers de verleiding niet weerstaan om toch een duik te nemen in het mooie blauwe water. 

een lekkere verkoeling in de Thunersee

Na een mooie rit komen we terug in Thun. Drie deelnemers besluiten met de auto terug te gaan naar Lenk, de anderen kiezen ervoor om met de fiets te gaan over route 9. Een mooie route die deels over gravelpaden loopt. 

Op de laatste dag staat de koninginnerit op het programma. Drie deelnemers kiezen voor een alternatief en klimmen naar de Arnensee, brengen een bezoekje aan Gstaad en nemen in de middag de kabelbaan naar het stuwmeer op de Col du Sanetsch. De overige deelnemers gaan de strijd aan voor deze zware tocht. Het was echt afzien met hellingen die opliepen tot boven de 20%. Na de beklimming van de Pillon kon afgedaald worden naar Gstaad en uiteindelijk naar Lenk. 

's Avonds stond er nog het slotdiner op het programma in het skirestaurantje Wallegg-Stube. De ziekenboeg had inmiddels al veel opgeruimd zodat we zondag direct na het ontbijt konden vertrekken voor de terugreis naar Nederland. Michiel en Nicky worden uitgebreid bedankt voor de organisatie en we nemen afscheid van elkaar. 

We kijken terug op een zeer mooi jubileumweekend waar nog veel over gesproken zal worden. Binnenkort zal er een reünie georganiseerd worden voor alle deelnemers die door de jaren mee zijn geweest naar Lenk. Wordt vervolgd.